Het Leven Is Een Mysterie

Ik heb een boel te vertellen, maar ik weet niet waar ik moet beginnen. Er gebeurt veel, elke dag is anders, elke dag is hetzelfde. Nieuwe mensen. Oude vrienden. Andere plekken. Met de boot naar de andere kant van de rivier. Met de bus naar huis midden in de nacht. Of nog even een half uurtje wachten op de eerste metro. De beste pão com chouriço. Uitgehongerd op zondagmiddag op zoek naar een Chinees restaurant dat wél open is.

"Je kunt nooit twee keer in dezelfder rivier stappen. De stroming maakt dat die elke seconde weer anders is. Net als het leven."
(Marijke Boucherie, Vlaams, docent Cultura e Literatura Candadiana aan de Universidade Clássica de Lisboa)

Mijn tante wilde graag dat ik weer eens wat schreef. En dat probeer ik. Maar ik weet niet goed wat. Ik wil iets schrijven dat jullie interesseert. Zelf wil ik dat mijn schrijven iets is waarvan ik het jullie graag wil vertellen. Maar er gebeurt teveel en tegelijkertijd is dat alles wat er gebeurt niet iets waar ik nou heel zielverlichtend over kan schrijven. Niet omdat het niet interessant, boeiend, geweldig, fijn, nieuw, oud, bekend, leuk, heerlijk, moeilijk of belangrijk is. Het is simpelweg een gewoon deel van mijn leven.

Erasmus is compleet anders verlopen dan dat ik dacht dat het zou verlopen. Het is alsof ik beter ben in Portugal. Leuker. Het voelt een beetje alsof ik de leuke ik heb teruggevonden. Niet dat ik mezelf hiervoor niet leuk vond. Begrijp me niet verkeerd. Ik vind mezelf nu gewoon NOG LEUKER. En hetzelfde geldt voor het leven.

Ik ontdek dingen over mezelf waarvan ik niet dacht dat ik ze ooit zo zou denken of zo zou voelen. Dit is niet de tijd of de plek om daar erg over uit te wijden. Maar ik verbaas mezelf. Op een goede manier. Ik hoop dat ik terug in België dit gevoel vast kan houden. Ik moet dit gevoel voor mezelf vastleggen, zodat als ik het vergeet ik het terug kan vinden. Ja, dat is een mooie taak voor dit weekend.

Nu dat ik zo nadenk over dit weekend, verbaast het me dat ik geen idee heb wat me de komende twee dagen te wachten staat. Sterker nog, ik heb geen idee wat ik vanavond gaat gebeuren. Er zijn een boel plannen en mogelijkheden, de een nog leuker dan de ander. Er zijn een heleboel factoren die de keuze voor wat er daadwerkelijk gaat gebeuren bepalen. Ik vind dat een fijn gevoel. Ik kan heel goed leven met die 'onzekerheid'.

Gegroet!