Stad der Studenten

Dit weekend bevind ik mij wederom NIET in Lissabon, maar in Coimbra, waar Fien, Mieke en Aurélie hun Erasmus doorbrengen. Het weerzien was heel leuk. Fien had ik natuurlijk nog gezien tijdens de herexamens (inmiddels ook alweer een kleine maand geleden), maar Aurélie en Mieke had ik al drie maanden niet gezien!

Voor vandaag stond er een dagje kanoën met de Erasmusstudenten alhier op het programma. Fien had navraag gedaan en ik mocht ook mee, hiephoi! Jammer genoeg hebben we niet zoveel gevaren als we hadden gehoopt en gedacht, maar desondanks was het een enorm leuke dag. Nietwaar, meiden?! Aurélie en ik deelden een kano en we hebben keihard gelachen en ook wat mensen natgespetterd. Mieke en Fien deelden ook een kano, maar dat zijn superkanoërs en voeren de hele tijd vooraan, waarna ze zich weer lieten afzakken tot achteraan om vervolgens weer binnen no time de kopgroep te leiden. En nu zijn we moooe! Maar slapen mag nog niet, want om 23u (onze tjd) begint Fiens verjaardag (jullie tijd). Fien heeft namelijk unaniem besloten dat haar verjaardag dit jaar 25 uur duurt. Voor degenen die er niets meer van snappen: in Nederland is het een uur later dan in Portugal.

Deze week was echt supervermoeiend, maar het stikte van de enorm leuke dingen! Mijn gevoel van tijd is helemaal weg. Ik ben hier pas weer sinds vorige week zondagavond. En de dagen dat ik in Nederland was, heb ik behalve de bewuste vrijdag niks gedaan, in een cocon geleefd, voor mijn gevoel. Ik zag oma natuurlijk niet dagelijks of wekelijks, dus de impact op mijn leven is niet zo groot. Maar ik vraag me af of het al tot me is doorgedrongen dat ik haar echt nooit meer zal zien. Ik heb echt geen idee en ik heb deze week er ook niet bij stil kunnen staan doordat ik zoveel deed. Ik zou ook niet kunnen zeggen of dat goed is of slecht. Hoe dan ook is het zoals het is en verder kan ik er ook niks aan doen. Ik kan niet stoppen, ik moet verder.

Zo ook nu, want Aurélie en Mieke zullen zo stilletjes aan ook wel honger beginnen te krijgen dus daar gaan we maar eens naartoe. Ik hoop dat jullie nu weer een klein beetje bij zijn.

Hou jullie haaks!
Liefs,
Jana