Eilandbewoners

Op een kleine twee uur en zo'n 1.000 km vliegen van de Portugese kust ligt de archipel Madeira. Het staat bekend om zijn natuur: mooie wandeltochten en vele bloemen. Het is een vulkanisch eiland, wat betekent dat er geen zandstrand is. Er is wel een strand, maar dat bestaat uit zwarte keien en zand. Er wonen in totaal ongeveer een kwart miljoen mensen en de hoofdstad is Funchal. De temperaturen verschilden, toen wij er waren, van t-shirt-en-korte-broeken-weer aan de kust tot brrr-heeft-iemand-nog-een-vest-over-weer in de bergen. Aan de kust scheen de zon volop, we hebben pootje gebaad in de zee en ijsjes gegeten. In de bergen droegen we drie vesten, een lange broek en dronken we warme chocomel. Het was er mistig (soms minder dan 100m zich), het waaide en regende. Maar ons bezoek was een hele ervaring. Die we zeker nog eens over moeten doen in de lente, als we ook daadwerkelijk van die mooie natuur en vele wandeltochten kunnen genieten.

Mieke, Fien, Aurélie en ik vertrokken vorige week donderdagochtend vroeg naar het eiland, waar we vijf hele dagen en een ochtend zouden blijven. We hebben letterlijk het hele eiland gezien met behulp van de auto die we hadden gehuurd. Ondanks het niet altijd even goede weer hebben we ons best vermaakt. We hebben veel gezien en alles was nieuw, wat betekent dat ondanks dat een aantal van onze plannen (letterlijk) in het water zijn gevallen, het toch echt superleuk was! Alleen zaterdag was een kleine ramp, hoewel we er toch ook weer een positieve draai aan hebben kunnen geven. We zouden namelijk een wandeltocht gaan maken, maar het regende en waaide HARD en het was ook nog eens heel mistig. Het werd ons 'afgeraden'. Dus toen zijn we doorgereden naar het dorpje aan de kust waar we zouden verblijven. Daar zouden we in de zonverwarmde zwembaden wel even kunnen ontspannen. Toch jammer dat er geen zon was en het stormde, dus de toegang tot de zwembaden verboden was. We hebben wat rondgewandeld, iets gegeten en zijn uiteindelijk een spelletje gaan spelen op de hotelkamer. Maar om 9u 's avonds - na een dag in de auto en verder niks gedaan - kwamen de muren op ons af. Er was echter NIKS TE DOEN. En als ze dat zeggen op Madeira dan menen ze dat... Maar uiteindelijk werd ons verteld dat er ergens op de berg een karaokebar moest zijn, dus bij gebrek aan beter begaven wij ons de berg op. Eerst te voet, maar na een tijdje zagen we hoever de weg nog bergop leidde en zijn we omgekeerd om de auto te halen. We moesten voorbij een rotonde en daar ergens was het dan. Net op het moment dat we alle, alle, alle hoop op een rotonde hadden opgeven... Tadaaaa: een rotonde. We hebben uiteindelijk de bar niet gevonden en zijn weer teruggekeerd naar het hotel (het was inmiddels half 12), maar we hebben ons vermaakt met enge, onverlichte zigzagweggetjes en het verzinnen van liedjes (die ik hier helaas niet kan herhalen...)

Met dank aan het goede gezelschap!!!